destanda şöyle bir bölüm var. padişah elde ettiği zaferin tadını çıkarmak için bedreddinden ilhadının (din yolundan çıkmak) sebebini sorar (padişaha göre dinden çıkmak tabi). bu anı nazım destanda şöyle anlatır:
"bedreddin
baktı kemerlerden dışarı.
dışarda güneş var.
yeşermiş avluda bir ağacın dalları
ve bir akarsuyla oyulmaktadır taşlar.
bedreddin gülümsedi.
aydınlandı içi gözlerinin,
dedi:
-madem ki bu kerre mağlubuz
netsek, neylesek zaid*.
gayrı uzatman sözü.
mademki fetva bize aid
verin ki basak bağrına mührümüzü"
bedreddin gerçekten böyle mi demiş bilmiyorum ama nazımın elinden o kadar temiz dökülmüştür ki mısralar, insanın içinden yaptığının arkasında mertçe duran bu sözlerin söylendiğine inanmak gelir.
destan, benerci kendini niçin öldürdü kitabında yer alır. nazım destanı yazdıktan sonra böyle bir hareketi gerçekleştiren bir millete mensup olmakla övünmesinin sosyalizmle çelişmeyeceğini açıklama amaçlı içinde lenin'in bir yazısının da yer aldığı şeyh bedrettin destanı'na zeyl'i yazmıştır. nazım aynı gururu mimar sinan'ın eseri olan süleymaniye camii'nde de türk emekçileri adına duymuştur. bu zeylin sonunu da bedreddin'in son sözleriyle aynı umut veren tavrı sergileyen;
"ne ah edin dostlar,ne ağlayın
dünü bugüne,
bugünü yarına bağlayın" diyerek bitirmiştir.
