ahım şahım olmayıp, hatta bazı sahnelerinde göze batan tutarsızlıklar barındırsa dahi zaman zaman yaran, bittiğinde ise izleyeni yüzünde bir sırıtışla uğurlayan film. eksik aramamak lazım, ya da benim filmlerden zaman geçirmekten başka fazla talebim kalmadı, ancak filmden zevk almak için abartı beklenti içine girilmemesi gerekiyor.
control şefinin sonlara doğru iyice coşuşu, max'in öpüşme flashbackleri ve ardından ajan 23'ü öpüşü, ve tabi ki arabadaki anne-çocuk etkileşimi eşsizdi.
anne hathaway konusuna gelince, kendisinin her görünüşünde insana "hebe, hebele?" tepkisi verdirtmesi, kendisinin muhteşemliğinden başka bir nedenle açıklanamaz.
