Mesnevi’de, “Bu hileli ihtilafların hakikat olmayıp şeklen bir hile olması” kıssasında Pavlus’un yazdıklarının “hep şüphe ve tereddüt”[25] olduğu ve Pavlus’da, “isa’nın tek renkliliğinin zahir”[26] olmadığı söylenir ki hakikaten de daha sonra göreceğimiz gibi Pav-lus’un söylemleri gerçekten hem isa’nın öğretisine bambaşka bir hüviyet kazandıracak hem de Pavlus önerdiği pek çok davranışta ısrarlı davranmakta çekinik kalacaktır. Mesnevi’de anlatının devamında bu vezir son bir hile olarak inzivaya çekilip muritlerini yalnız bırakır. Belki bu da Pavlus’un pek çok mektubunda sağlık durumunu bahane ederek kiliselere öğrencilerini göndermesiyle ilgili bir imadır. Bu arada vezir, emirlerin her birini ayrı ayrı gizlice veliahdı yapar ve en sonunda oyunun finalinde halvethanesinde kendini öldürür. Onun ölümünden sonra her biri birbirinden habersiz vezirin veliahtı olduğunu düşünen emirler birbirine girecek ve Hıristiyanlık bölünecektir.
Tabii ki ne Mevlana bir kilise tarihçisi ne de Mesnevi bir tarih kitabıdır. Fakat bu Mevlana gibi bilgili bir âlimin mesnetsiz iddialarda bulunduğu anlamına da gelmemelidir, ki burada asıl önemli olan Pavlus’un eylem ve söylemleri hakkında yaşadığı dönemden itibaren bugüne kadar şüphe bulutlarının hiç kalkmaması ve bu şüphe sahiplerinden birinin de Mevlana olmasıdır.
