hakikat yani truth kavramına bir çok yargı getirildi. hepsininde güzel yada daha doğrusu iyi olduğuna dair bir şey söylemek içi boş konuşmak olur.
pesimistler varoluşcular ve nietzsche'ye büyük ayıp olur, keza nihilistlere de.
hepsinin geçelim estetik rölatiftir. varlığa rölatif bakamayız. değişmez olduğunu kabul edeceğimiz bir şeye rölatifleştirmek onu sığlaştırmak ve yozlaştırmak olur.
iyi ve kötü bir tabana bağlamak adına güzel çirkin benzetmesine yukarıda dem vurdum.
