bir çok büyük şirketin, son yıllarda mesleki dallara yönelen kişi sayısı azaldığı için çekmek zorunda kaldıkları sıkıntı. ülkede çoğu kişinin iplemediği ama uzun vadede düşünülecek olursa ülke ekonomisinin ebesini düzebilcek bir sorundur.
bu sorun nasıl kaynaklanıyor en basit şekilde açıklayacak olursam;
bütün anne ve babalar, çocuğunun, doktor, avukat, mühendis, bilimadamı gibi mesleklerde çalışmasını istediği için bu sorun baş gösteriyor. her anne baba illaki çocuğunun iyi bir yerlere gitmesi için çabalıyacaktır ama işçi olan veya evini amelelik yaparak geçindirmek zorunda olan kişilerin icra etmekte oldukları mesleklerini neden kötülenir ? misalen ebeveynler çocuklarına küçüklükten beri aşıladıkları en basit gaz cümlesi, ''okuyup çalışmazsan işçi parçası olur çıkarsın, kimsede seni sevmez'' dir. öyle değil midir ? diğer meslek dalları yere göğe sığdırılamaz ama bu tür meslekler yerin dibine kadar sokulur. peki hiç düşünür mü bu ebeveynler, o yerin dibine soktukları mesleklerde çalışan insanlar olmasa hayat ne kadar zorlaşırdı ? herkes doktor, avukat, polis olursa kim üretecek yiyecekleri ?
bu sorunun giderilmesi holdinglerin yönetim politikasından çok anne ve babaların çocukları geliştirme sürecinde yatmaktadır bana göre. zekası el işlerine yatkın olan bir çocuğu avukat ol diye zorlarsan anne babalık görevini yerine getirmiş olmazsın. ara eleman sıkıntısını giderebilmek için gençlerin bu psikolojiden tamamiyle kurtulması veya kurtarılması lazımdır.
(bkz: bitmedi)
