öğrencilik yıllarımda sürekli kendime dair söylendiğini hissettiğim şarkı.
ev yolunda hayalimden bir klip uydurur merkezine kendimi koyardım çünkü evde ankara'dan dönen tek abi bendim.
içimde böyle bir ukdenin kalmış olması muhtemelen ailede bu şarkıyı ağlamadan söyleyebilecek kadar mekanik düşünen bir bireyin var olmamış olmasından kaynaklanıyordu.*
