utanma duygusunu da beraberinde getiriyorsa tadından yenmez.
misalen aşık olmuşsunuzdur (bkz: bak sen), herşeye rağmen hala onunla ilgili umutlarınız, hayalleriniz vardır. gel gör ki, tam da bu hayallerinizin en güzel yerinde bir şey fark edersiniz: sizin aksinize, onun bir ''hayat''ı vardır... siz aşk acısıyla yoğrulmuş dipsiz bir yanlızlığı yaşarken o bir yerlerde hayatını yaşamaktadır; sizin telefonunuzun tarihçesinde babanızın aramaları ve vodafone'un gönderdiği mesajlardan başka pek az şey varken onun her şeyi paylaşabileceği dostları, arkadaşları, kankaları vs. vardır; siz tatillerde evde oturup her zamanki şeylerle vakit öldürmeye çabalarken onun gidecek yerleri, yapacak güzel şeyleri vardır; sizin üniversite yaşantınız derslerde kollarınızı kavuşturup oturmaktan ibaretken o binbir çeşit aktiviteye katılmakta, kampus hayatını doyasıya yaşamaktadır...
ve utanırsınız kendinizden ansızın, tüm vaktinizi, ölseniz umrunda olmayacak biri hakkında muhtemelen asla gerçekleşmeyecek boş hayallere kapılarak geçirdiğiniz için. ama elinizden de bir şey gelmez... ona layık olmadığınız düşüncesi benliğinizi yiyip bitirirken herşeye rağmen hayal kurarsınız, aklınızı, mantığınızı bir kenara bırakarak, çaresizce.
