erkek dünyası için gereksiz kutsallaştırmanın yanısıra ben itiraf edeyim boktan bir durum.
son günlerde istihbarat çalışıyorum belki de anlamaya çalışıyorum. yakın geçmişte şimdiye kadarki hayatımın üçte birini gasp etmiş olan kadının evli mutlu çocuklu hallerine denk geldim, iyi gelmedi ruhuma bu durum ama kabullendim hatta onun adına mutlu falan oldum kendi kendime. sonra düştü içime bir kurt evlilik arefesinde ve ilişki süresinde bana yapmadığı kaprisi bırakmayan kadının şimdiki hayatı nasıl olurdu acaba. baktım bir subay ile evli. artık o da istanbul'da yaşamıyor gitmiş karadeniz ereğlisinde bir yere kondurmuş mabadını.
iyi güzel de bizim ilişkimizin üçüncü senesiydi ben sınavlara girip oradan yola devam edeceğimde ne ailesinin şehir dışına göndermeyeceği kaldı ne bilmemne boku püsürü. soğudum gitmedim. iyi ki de gitmemişim diyorum tabi bana göre değil oralar tam cinnet geçirmelik olurdu yoksa. şimdi anlamadığım nokta şurası ben subay olduğumda şehir dışına göndermeyecek olan ailesi nasıl oldu da gönderdi ki? hoş bizim ilişkimizin bitişine canlı şahit olunca müstakbel kayınvalidem "bu çocuğu bile çileden çıkarttıysa kesin evde kalır" diye korkup itelemiş olabilir.
bir kadının ilk erkeği olmak kendi tecrübem ve çevremdeki verilere dayanarak söyleyebilirim ki boktan bir durumdur. daha dünyanın kaç bucak olduğunu görmemiş kadın insanı her türlü kaprisini, çocukluğunu falan bu ilk erkeğe yapar. he aradan yıllar geçince çark eder ama artık çok geç olmuştur, bu son fasıldır ey gönlü. bir ilişki denkleminde ilk erkekseniz haberiniz olsun pek çok konuda sikilme ihtimaliniz var. ama o afralar tafralar falan ilk erkekle beraber gider genellikle ikinci erkekle beraber artık ilişkinin denklemi erkek olanın sikeceği şekilde kurulur.
not: sarhoşum, bu yazı dahil bu gece yaptığım hiçbirşeyi hatırlamayabilirim.
