O kış günlerinde köy okulundan dönerken soğuk ama karlı havada çarşıya uğrardım.Pür telaş insanların o soğuk havalarda koşuşturmaları gülüşmeleri bana hayat verirdi içime umut neşe doğardı. Sonra başka bi kış geçirdim diğer kışlara benzemedi. Ben kış oldum belki.Umuttan oldukça uzağım. Taş kesildim. Ama güçlüyüm. Ömrümce istediğim şeye ulaştım güçlü ve duygusuzluğa. Oldu. Ama o umutlar beni terketti. Bu sabah o halimi özledim. Saf herşeyden habersiz, dışarıda tanımadığı insanların mutluluklarından bile mutlu olan beni özledim. Şimdi o halime dönemem belki. Ama güzel yaşamışım acıyı tatlıyı.
