Bu aptallığı bir kez yaptım. Geçtiğimiz kış ikinci sınıfta ftr okuyan bir arkadaşla muhabbet ediyorduk. Kız Sur luydu yanlış hatırlamıyorsam. Sınava tekrar hazırlandığını tıp okumak istediğini söyledi. Ben de sistem değişti ftr iyi bir bölüm tıp ın puanları yüksek gibi birşeyler zırvalayayıp geçiştirdim. Dedi ki:
- ben aslında kazanirdım. Ama bize hiç yardım etmediler.
Bu konuşmadan bir kaç gün önce de doğudaki öğretmenlerin-sınav görevlilerinin kürtçülük yaptığını dayanışma için üniversite ya da lise sınavlarında kopya vesaireye izin verdiği saçmalığından bahsetmişti birileri. O an belki de bunun etkisiyle cevap verdim:
- nasıl ya ne yardımı yapacaklarmış size ?
Belli etmek istemesem de sesimde öfke ve ne yalan söyleyeyim küçümseme vardı. Düşündükçe hala utanırım. Bana dedi ki:
- ben sınava hazırlanırken terör olayları vardı (7 haziran - 1 Kasım). Bizi sığınaklara aldılar kadın erkek aynı yerlerde kaldık banyo yoktu, elektrik yoktu mum ışığında ders çalıştım.
Devam etti.
-Olaylar biraz durulduğunda öyle hemen günlük hayatımıza dönmedik her yer hendekti çukurdu evimiz esyalarimiz dağılımıştı. Sokaklar ceset kokuyordu...
O an o cümleyi kuracağıma yerin dibine girsem daha iyiydi. Pek samimi olduğum biri degildi. Şimdi ne yapıyor bilmiyorum umarım istediği yeri kazanmıştır.
