Bazı insanlardaki hayvan sevgisinin bile iki yüzlü olduğunu gösteren asil varlık. Şöyle ki, ben 5 aylık bir sarman Tekir sahibiyim. 2 aylıkken yürüyen merdivene atıldığı için patilerinde parmakları eksik oğlumun. Ben bu küçük aslanı sahiplendikten sonra kedi sayfalarında daha fazla vakit geçirir oldum. Bu sayfaları gezerken bir şey dikkatimi çekti.
Onlarca, yüzlerce sokak kedisi yuva arıyor. Çoğu sokaklarda perişan. Kimi gözünden hasta, kiminin kulağını kesmişler, kimi topallıyor. Yazın sıcakla kışın soğukla, en kötüsü de insanlarla cebelleşiyorlar. Yazın su bulamayınca çamur içmek zorunda kalıyorlar. Kışın donuyorlar, sıcak bir yer bulmak uğruna motorlara sıkışıyorlar. o kadar ilan veriliyor tek tük sahiplenen çıkıyor. Çoğu sokak kedisi yavrucak ya sokaklarda ölüyor, ya da barınaklarda feci şartlarda yaşam savaşı veriyor. Ama kırk yılda bir, scottish veya british sahiplendirme ilanı verilmeye görsün. yorumlar yağıyor, yalvaranlar oluyor hatta yurt dışından bile sahiplenmek isteyenler çıkıyor.
Be tülüatını gondiklediklerim. Siz, bir cana can olmak mı istiyorsunuz, yoksa süs eşyası mı arıyorsunuz. Süs istiyorsan git biblo al. Şekilciliğiniz hayvan sevginize bile galip geliyor. Elbette cins kediler de canımız ciğerimiz ama o kadar yardıma muhtaç yavrucak varken hâlâ şekil peşinde olmanız midemi bulandırıyor.
Hele ki sahiplendikten sonra sokağa atanlar var ki, onlara söylenecek pek bir şey yok. O hayvanın ahı, laneti peşinizi bir ömür bırakmasın inşallah. O hayvandan beter olun.
Arkadaşlar siyah kedi beyaz kedi, sarman olsun. Kedi kedidir, can candır. Onlar da insan gibi her birinin farklı bir karakteri var. Kara kediler de uğursuz falan değil. Lütfen onların canına can olun. inanın gece gelip boynunuza pati masajı yaparak mırlamaya başlayınca, sonra da kıvrılıp göğsünüze yatınca tekirmiş, ankara kedisiymiş, british'miş hiç önemsemiyorsunuz.
