Önceki gece bir telefon geldi annemden, ya sonradan kızarsın merak etme diye arıyorum kardeşin biraz nefes almakta zorlandı, şimdi 112 ile hastaneye götürüyoruz bak birşey yok telaşlanma diye gelen bir telefon.
30lu yaşlarda kendisi, tüm aile kalpten gidiyor biz de. Aklımdan geçenler tahmin edersiniz.
O arada ambulansın arkasındalarmış, uzun süren bir sıkışma olmuş sanırım ama hastanede toparladı şükür ki devamı gelmedi.
Ama telefonun geldiği o an hani derler ya kalbime saplandı acı diye, kalbimi tutarak yere attım kendimi, gerçekten varmış öyle birşey. Hastanede onu görene kadar da ben nefes almadım sayılır. Aslında görünür de çok didişiriz ama ciğeri işte nasıl da yakıp geçiyor. Velhasıl ah bu kardeşler, son ciğer bükücü.
