778.
-
Saat dört
Bir bakıyorum saat dört, bir bakıyorum enkaz
O günleri hatırladım yine yaşlı bir çift göz
Teselli vermez artık bana hiçbir tatlı söz
Yenildim, yenilendim, üstüm başım çamur
Etrafımdaki bütün topraklar çorak
Mutlu zamanlara sokulmuş çomak
Donuk hatıralar korkutuyor asi ruhumu
Zaten korkmayan bir tek Güneş var
O da kim bilir ne zaman açar...
