termodinamik kitabında verim konusunun sonuna doğru anlatılan bir konuyu hatırlatır : çocukların mutlu olma sebebi yapabilecekleri çok az miktardaki şeyleri gerçekleştirebilmeleriymiş.yani isteyebilecekleri şeyler yetişkin bir insana göre çok az olduğu için örneğin bir çikolata , onu elde ettiklerinde dünyanın en mutlu insanı oluyorlarmış.
ilginç ve metaryalist tespitler...
oysa sadece termodinamik verimle mi açıklanır çocukların mutlulukları..
neden değinilmez o minik yüreklerin kirlenmemişliğine ve öte diyarlarla olan bağlarının henüz çok taze oluşuna.
velhasılı kelam çocuk gözüyle dünya cennettir , yetişkin gözüyle çocuk cennet meyvesidir...
