şüphesiz devletin en acımasız ve onursuz görevlileridir.
kimse bana "ya onlar da ekmeğinde" demesin.
nasıl ki yolsuzluk yapıp milletin emeğini çalan işadamları ekmeğinde değilse, garibanın ekmeği ile uğraşanlar da ekmeğinde değildir.
bunları neye dayanarak söylüyorum? gözümün önünde su sattığı için bir çocuğa tokat atanlarını, herkesin sevdiği seyyar satıcı abimizin arabasını yere devirdiklerini, müdahale etmeye çalıştığımızda tehditler savurup küfür ettiklerini görerek.
yedi sekiz yaşında trafikte su satıp bisiklet için para biriktirmeye çalışırken, hayatımda ilk kez bir arma gördüğümde kaçmayı bir insan gördüğümde korkmayı öğretiller mesela bana.
güçleri güçlülere yetmez ha, cumhurbaşkanının en uzak akrabası olsa saygıdan önünde eğilirler bile, gerçi cumhurbaşkanının bırak en uzak akrabasını tanıdıkları bile seyyar satıcılık peşinde koşmayacak kadar zengin ama.
güçsüz bulduklarının üç kuruşluk ekmeği ile oynamayı vatanın en önemli göreviymiş gibi gururlanarak yaparlar bir de.
yukarıda belirtildiği gibi, tarafımız elbette emekçinin tarafıdır, aksini düşünen insan dahi olamaz.
