ölmeyi de beceremeyip ne yaşayan ne de ölen olmaktır. iki arada bir derede kalmak, bir adım atmayı, bir karar almayı, gereğince gülümseyip ağlamayı becerememek demektir.
ve en çok; yaşamayı becerememek, kimseyi özellikle çocukları ve hayvanları sevememektir. çünkü yaşamın en saf halinin yansımasını es geçmektir.
