gerçekten zor iştir. aklıma gelen eksileri ve artıları; (bu yazdıklarım büyük ırk için geçerli. hiç küçük ırk sahibi olmadım. bilemedim onların bakımını, huylarını.)
eksiler:
-gezmeyi tozmayı, gece alemini vs seven insansanız o hayatı unutun. evde yemek bekleyen evladım var zihniyeti oluşacak bir süre sonra sizde.
-köpeğiniz yavru iken zırt pırt uyanacaksınız. şöyle bir 6 ay filan uykusuzluktan zombi gibi gezeceksiniz.
-tuvalet eğitimi yerleşene kadar evin içine sıçacak. evet, harbi harbi sıçacak.
-giyimden teknolojiye aklınıza hangi eşyanız gelirse gelsin zarar görecek hatta kullanılamaz hale gelecek.
-köpek hakkında sürekli bilgiler edinmeniz gerekecek.
-mama denen şey pahalıdır. veteriner pahalıdır. hatta iyi bir tasma, sevk kayışı bile pahalıdır. öğreneceksiniz bütün o markaları.
-arabanızın içi rezil olacak.
-ön yargılı insanlar, çok bilmişler, kekolar (bu tip insanlar ailenizin ya da sülalenizin içinden de çıkacak, emin olun.) sürekli sinirinizi bozacak.
artılar:
-sağlam sabır sahibi olacaksınız. emin olun her boka sinirlenmiyor insan bir noktadan sonra.
-bünyenizde bir her olayı siklememezcilik oluşacak.
-olumsuz her eleştiriyi vs kafaya takmayacaksınız.
-köpeğinizdeki o size karşı sevgiyi görünce şaşıracaksınız.
-gerçek sevgiyi göreceksiniz.
-t-shirt alırken 5 tl nin hesabını yaparken, 350-400 tl lik mamalara ''dandiktir bu, evladıma daha iyisini alayım.'' dediğinizde kendinize bile şaşıracaksınız. gözünüze batmayacak o paralar.
-maddi şeylere artık o kadar da değer vermemeye başlayacaksınız. yavru köpek pahalı kol saatinizin kayışını, kotlarınızı vs kemirip sikip atacak. bir yerden sonra ''amına sen koyasın, altı üstü nesne amk.'' diyecek ve buna kendiniz dahi şaşıracaksınız.
tek ve en kötü nokta şu olabilir ayrıca;
bir noktadan sonra köpekleri çözdüğünüzde, insanoğlu ne götmüş lan diyeceksiniz ister istemez. tiksinmeye başlayacaksınız insanlardan. yalnız kalıyorsunuz hep köpeğinizle. çekmek istemiyorsunuz kimseyi.
