sultanahmet meydanı'nda başıma gelmişti bu ilk defa.
gece saat 03.30 civarıydı. kimseler yok ortalıkta, sokak hayvanı bile yoktu iki seveyim. tarihi tam hatırlamıyorum fakat kış yaklaşmıştı hava oldukça soğuktu. yalnızdım, bir şeylere sıkılmıştım kendimi dışarı atıp motosikletle dolaşmaya çıkmıştım.
daraldığımda uğradığım yerlerden biri olan sultanahmet'e gittim meydanda banklarda oturuyorken ileride bir büfe dikkatimi çekti. o saatte bir tek onun ışığı açık ve tek başına harıl harıl çalışıyor adamın biri temizlik yapıyor, büfeyi sabaha hazırlıyor.
yanına gittim, kolay gelsindi vs derken laflamaya başladık. adam otur kardeş çay yapıyorum içeriz dedi, saat oldu 4.
oturduk çay içtik. çok güzel bir duyguydu gerçekten. ikimizde anlattık bir şeyler. o kendi dertlerinden, ben kendileriminkinden derken saat 5.30 du kalktım.
ara ara uğrardım kendisine. hepte abuk saatlerde. sabah 4te giderdim hiç yadırgamazdı sağolsun.
