gözlerimle görmesem bile seziyorum seni, kokunu aldım. henüz biraz çekingensin biliyorum. muhtemelen uykulu, yüksek ihtimalle neşeli ve yakalaması gereken melankolizmden bir hayli uzak... sünmüş gri hırkanın kollarını avuçlarına kadar çekip kahveni içmeyeli uzun zaman oldu zira.
ama artık zamanı geldi "kupa kızı", zamanı geldi... şimdi koş ve hırkanı giy, kollarını avuçlarına kadar çek ve kendine sıcacık bir kahve yap. ve merak etme, sen pencere kenarındaki o minik koltuğuna oturduktan sonra gelecek mırıldayarak kucağına kediciğin.
kütüphanedeki pembe kapaklı ve üzerinde elif şafak yazan kitabı almayı sakın unutma. müziğini ise aşağıya bıraktım.
