fena bi film değildir. kemal sunalı da çok severim. ancak şu çocuk sahnesinde "turgut" isimli çocuk üzerinden, özal a akılları sıra taş atmaları çok sikimsonik durmuş. o dönem özal ı sevmeyip eleştirenler şu an rahmetle anıyorlar. turgut özal türkiye siyasetinde, menderesten sonra ki bir başka dönüm noktasıdır. bu yüzden o sahne bana çok nankörce gelmiştir hep. ayrıca hiçte zekice ince bi gönderme falan değil aksine çok klasik.
