sonuna kadar desteklediğim. bi kaç ay sonra başvurular nereye yapılıyorsa yapacağım. ya da dilekçe meselesi işte. ömrümün en verimli çağında, düşünce anlamında veya yazın anlamında bir çok şey üretecekken sabahtan akşama kadar askeriyenin içerisindeki otları toplamak saçma geliyor.
şimdi bir kaç baba yiğit kalkıp da diyebilir, "toplayanlara ne olacak?"
o da onların sorunu. eğer ki dava açmayıp da mecburiyetten askerlik yapanlar varsa bu onların eşekliğidir. hiçbir şekilde bu duruma ses çıkarmayıp da askerlik yapanlarsa ya hala askerliği peygamber ocağı olarak görüyorlardır. ya da bi an önce bitse de gitsek derdindedirler.
gerçekten kafam almıyor bu durumu ama. nasıl bir zihniyettir bu. yüzbinlerce genç nüfusu toplayıp da onlara hapis hayatı yaşatmak. bi şekilde gençliklerini çalmak hangi faşist ve bağnaz düşüncenin ürünüdür. sorarım size, dünyanın hangi ülkesinde 15 ay askerlik var. komünizmle, diktatörlükle yönetilen ükkelerde dahi yok bu.
eee, o zaman bizim derdimiz ne? neyin savaşı bu? neyin mücadelesi? var mı tutarlı bi açıklaması olan?
benim 1 buçuk yılım alınacak ve karşılığında hiçbir şey verilmeyecek. oysa bi zamanlar şehit olmayı bile istediğimi hatırlarım. fakat o zamanlar çarkın böyle döndüğünü bilmiyordum. çocuksu bi vatanseverlikti benimkisi.
şimdi ne kutsallıklar umrumda ne içi şişirilmiş vasat vatanperverlikler.
ben sadece askere gitmediğim sürece bu ülkeye daha fayalı olacağıma inanıyorum. hepsi bu. mesela belediye işçisi olup da 1 buçuk yıl çöp toplayabilirim. en azından askeriyedeki o saçmalıkların hepsinden daha anlamlıdır. ya da kimsesiz çocuklar yurduna gidip de yıllarca orada o çocuklarla ilgilenebilirim. ya da bir huzurevine gönderilip sonsuza dek o meleklere yardım edebilirim.
ama bu askerlik işi biraz tutarsız geliyor. bir kaç aylık bir eğitim süreci ve uygulama olsa eyvallah da bir buçuk yıl çok zaman be mirim. ömür gidiyor. sen askere gittiğinde çocuğun yokken, geldiğinde birisi sana baba diyor. yuh!
neticede çağdışı. bağnazca. faşistçe. içi boş vatanseverlik: başka da bir şey değil.
