Savaştan ziyade krizi düşünelim. Şuan kriz var. Ama aklımızı başımıza getiricek düzeyde değil. Ve bu ülkede bi kriz çıkarsa yıkım çok büyük olucak. Çünkü elimizde hiç bir şey yok. Biz dış ülkelere DiK DURUŞ satmıyoruz , onlarda almaz zaten orası ayrı. Üzülüyorum ülkem adına. Kendi geleceğimi göremiyorum. Ama herşeyden çok şu ülkenin insanlarına müstahak deme düzeyine geldim o üzüyor beni. Çünkü cahil olmakla cahil olmayı seçmek arasında bi fark vardır. Bu bahsettiğim cahil olmamakta aslında çok zor değildi. Biraz farkındalık gerektiren objektif bi bakış açısı ile durumumuzu yorumlamaktı. Geleceğimizi menfaatlerine değiştirmek değildi. Çamaşır makinesine kömüre tercih etmek değildi. Herşey açıkca ortadayken gözlerine perde indirenlerle aynı ülkede olmak zor. Ekonomiyle ilgili saatlerce konuşabilirim. Ama ekonominin buraya gelmesinde siyasi tercihler ve halk etkin. Ne diyeyim.
