,,Kureyş in ileri gelenleri, Ebu Talib in hayatından ümitlerini kestikleri bir sırada toplandılar ve ona dediler ki:
Biz senin riyasetini itiraf etmekteyiz ve herhangi bir hususta sana muhalefet etmek istemeyiz ve istemedik. Fakat Muhammed le aramızdaki husumetin senden sonra da devam etmesinden korkuyoruz. 0 halde ona nasihat et de bizim dinimize taarruz etmesin!..
Bunun üzerine Ebu Talib yeğenini çağırdı ve ona bunların dediklerini tebliğ etti, fakat fayda vermedi, yani Peygamber Efendimiz bu teklifi kabul etmedi. Sonra Ebu Talib bir söz söyledi ki, Allah Resulü onun bu sözünden islam a meylettiğini hissetti. Bu ümidle Ebu Talib i imana davet etti. Ebu Talib in cevabı şu oldu:
,,Şayet insanların bana tan etmesi korkusu olmasaydı, elbette sana iman ederdim ve senin gönlünü yapardım...
Bir kavle göre: 0 sırada Ebu Talib bir şeyler söyledi. Fakat sesi az çıktığından ne dediği anlaşılmıyordu. ibn-i Abbas (r.a.) ona yaklaştı da dedi ki, Sana iman etti. Delail-i Nübuvvette de böyle rivayet edilmektedir. Ve bilcümle; Ebu Talib in imanında ihtilaf olunmuştur. Bir kavle göre ;Evet, bir kavle göre de ,,Hayır&;. Ehl-i Sünnet;in görüşü ikincisidir. Nitekim Ebu Hanife, ,,EbuTalib küfür üzere ölmüştür&; dedi. Hz. Ali;nin şu sözü de bunu teyid etmektedir: ,,Ey Allah ın Resulü! Senin dalaletteki ihtiyar amcan ölmüştür. 0 da cevap verdi ve dedi ki: ,,Onu yıka, kefenle ve defnet. Biz de onun için Allah a dua edelim. Ta men olunmamıza kadar.
Rivayet olunur ki, Peygamber (s.a.v.), ona dua için bir kaç gün kendini zorladı, evinden çıkmadı. Peygamber;in bu durumuna vakıf olan bazı sahabe küfür üzere ölen akrabaları için de dua etmeye başladılar. Bunun üzerine şu ayet-i kerime geldi:
,,Peygamber için ve iman edenler için müşriklere istiğfar hakkı yoktur. Her ne kadar onlar akrabaları olsalar da...; (Tevbe,113) Bu hususta bir de hadis-i şerif vardır:
,,insanların kıyamet gününde azabı en hafif olan Ebu Talibtir. Onun için ateşte iki nalin vardır ki, onlardan onun dimağı kaynıyacaktır.
Rivayete göre, Kureyş onun yanına toplandı. Ebu Talib onlara şu sözleri söyledi: ,,Sıla-i rahm yapacaksınız, zayıflara yardım
edeceksiniz, yolculara vereceksiniz, sözün doğrusunu söyliyeceksiniz ve emanetlere riayet edeceksiniz..
Bu tavsiyelerden sonra da şunu ilave etti ve dedi ki:
,,Muhammed e tabi olun! 0 Arabın güvenilir adamıdır, sözünde sadıktır. Onun davasını akıl kabul eder, dil ona şahidlik yapar. Ve benim itikadım şudur ki, Arab ve Acem beldeleri ona iman ve itaat ederler. Alemin idare ve icraatı onun elinde olacak. Ey Beni Haşim! Ona yaklaşınız, nefislerinizle ve mallarınizla ona yardım ediniz! dedi. O sırada Allah Resulü geldi. Kureyş in ileri gelenleri Ebu Talib in yanını terk etmediler. Onun iman etmesinden korkuyorlardı. Buna rağmen Allah Resulü amcasına hitaben şöyle dedi:
Ey amcacığım! Allah seni hayırla cezalandırsın! Sen beni küçüklüğümde de büyüklüğümde de himaye ettin ve bu hususta kusur etmedin! Senden son ümidim senin iman etmendir ki, yaptığın bu iyiliklere mükâfat olsun ve hizmetine denk olsun!.. Buna cevaben Ebu Talip şöyle dedi:
,,Senin bana olan şefkatini biliyorum. Fakat eğer iman üzerine ölürsem onların beni ayıplamasından korkuyorum. Eğer bu endişem olmasaydı, teklifini kabul edip seni ben sevindirirdim!.. dedi ve bu hususta bir şiir irad etti:
,,Senin sözün haktır, sen de emin bir insansın...Kureyş bunu işitti ve gelip onun etrafında toplandı. Ebu Talib ten babalarının dini üzere kalmasını ısrarla istediler. 0 da onların bu ısrarına dayanamıyarak ,,Ben ecdadımın dinini terk edemem!.. dedi. Bunun üzenne Efendimiz:
,,Amca! Sen bana iman etmelerini kavmine tavsiye ediyor, kendin iman etmiyorsun!.. dedi.
Ebu Talip:
,,Sıhhatta olsaydım elbette sana iman ederdim. Fakat ölümden korkdu da iman etti denilmesini istemiyorum.. . dedi.
