geleceğim, bundan 2 yıl sonra hasta olan annemi kaybetme korkularım ve kimsemin bu dünyada kalmayacağının farkındalığı.bunun haricinde ne kayda değer bir diplomam nede düzenli bir işimin olmayışı ve bunların üzerine evin kira olması.ailenin tek çocuğu sen olunca ve babayı genç yaşta kaybedince böyle oluyormuş her şey.telafi ederim, hayat bulurum bir türlü, yolumun sonu karanlık olsada galiba uzun bir süre gene hayatımı devam ettirebileceğim ama insan bazı şeylere hazırlıksız olarak rastlıyor.bunları atlatmam belkide litrelik rakıya bakar ve kısık sesli bir müzik ve sonrasında aynı tonda yaşamaya devam.hep bu yüzdendir güzel bir kadının yüzüne bakamam, kafamı çeviririm çünkü bunun sonucu evlilik ve yeni acı çeken bireyler dünyaya getirmek.
