zaman durmuyor, insanlar durmuyor, rüzgâr esiyor yine, sular akıyor...
saat inadına tik tak,akşam oluyor,sabah oluyor...
ağaçlar bir döküyor yapraklarını, bir çiçek açıyor...
ben hariç hiçbir şey kalakalmıyor
hüzne bulanmadan yaşanmıyor ki
ilk açılan yaranın bir daha kapanmayacağını,
ilk kopan fırtınanın ömür boyu dinmeyeceğini,
hep ilk olanın ne varsa aniden değiştirivereceğini,
nereden bilebilirdin ki
şehirler değiştiriyorum
"içimden şehirler geçiyor, sen her durakta duruyor, inmiyorsun"lara takılıp kalıyorum...
şehirler değişiyor, ben değişiyorum,
değiştikçe kanıyorum..
