ilk başlarda her erkek çocuğu gibi futbolcu olabilmekti. biraz daha büyüyünce yani orta okul yıllarında iş adamı olmaya evrildi. bir fabrika açıp yanımda yüzlerce hatta binlerce insan çalıştırmak hem insanlara iş aş sağlayıp hem kendim rahat bir yaşam sürmekti. lise yılları çocukluk sayılır mı bilmiyorum ama o zamanlarda da bu düşünce devam etti. ta ki okul bitip full time çalışmaya başlayana kadar. sonrası zaten üstünde sorumluluk varken para kazanmanın ne kadar zor olduğunu, kazandığın parayı tutabilmenin daha da zor olduğunu görünce geçmişte kurulan hayallerin ne kadar masum olduğunu daha iyi kavrıyorsun. keşke hep o çocukluk kafasında, masumluğunda kalabilsek bir ömür.
