babamın gözünden hiçbir zaman kaçmayan durum. demin yine sordu işte "neyin var oğlum, üzgün gibisin" diye:
bir yandan dağları birbirine yıkasım varken diğer yandan çocuk gibi ağlayasım var diyemedim,
sürekli engellerle uğraşmaktan, bir şeylerin sürekli dolaylı yollardan karşıma çıkmasından bıktım diyemedim,
Baba; siz de olmasanız şu dünya'da bir gün daha yaşamam, ilk fırsatta bir halta erememiş canımdan kurtulurum diyemedim.
"Bir şeyim yok baba, sana öyle gelmiş" dedim. O kadarını diyebildim. Karanlıkta gözümden 2 damla yaş aktı, derin bir iç çektim ve bu entryi girdim. Şu an zihnime söz geçiremiyorum.
