Var olduğunu çok geç anladığım durum. Uzunca bir yazı yazacağım uyarıdır. Geçtiğimiz günlerde çocukluğuma ait bir kamera kaydı buldum ( evet şanslıyım bu sebeple). 10 ya da 11 yaşındayım. Hatırladığımın aksine çok hareketliyim. Yerimde duramıyorum bile denilebilir. Babam kamerayı bana vermiş elimde kamera oradan oraya koşup duruyorum sürekli gülüyorum söz dinlemiyorum. Oysa ben çocukluğumu sessiz sakin hatırlıyordum. Sonraki görüntüde yemek yiyoruz ben şarkı söyleyerek (hatta türkü ) yiyorum. Görüntüde fazla coşkunluk hissediliyor. Her neyse. O dönemlerde erken okula yollama vardı ben de 6 yaşında başlamıştım ve ilk yıl masa başında oturamayıp ağlıyordum. Şimdi düşününce aslında hiçbir zaman verimli ders çalışmadığımı, sıkıldığımı, dikkati toplayamadığımı anımsar gibiyim. Bu lise ve üniversiteye hazırlık sürecinde de böyle oldu. Bir şekilde yüksek lisansa kadar yol aldım. Ancak son 4 yıl kabus gibiydi. Bir türlü bitmeyen tez. Başına oturamadığım, hep zihnimi rahatsız eden beni evden çıkmamaya ve mutsuzluğa iten bir şey. Tezimi çok uzun sürede yazdım. Danışman hocam benimle ilgili "zamanı yönetemiyorsun, çok unutkansın" gibi fikirlere sahipti ve içten içe bana hep sinirlendi. Eskiden kitap okumaktan çok keyif alırdım. Ama bu son yıllarda neredeyse hiçbir kitabı sonlandıramadan bıraktım. Ve esas mesele şu ki kendimi hep tembel olarak nitelendirdim. Buna inandım. Şimdi iş hayatındayım. Özel sektördeyim. Ayrıntılarla, belgelerle dolu bir işim var. Ve bilin bakalım ne oldu. Belgelerle ilgili devamlı karışıklık yaşıyorum. Üstelik çok dikkatli olup başka bir şey düşünmediğim halde bunu yaşadığımı fark ettim. Yolladığım formların çoğunun arkasından revize form yollamam gerekiyor ve inanılmaz canım sıkılıyor. Şu bayram tatilinde iş ile ilgili gönderdiğim maillere sakin ve uzun süre bakınca durum önümde bir bayrak gibi sallandı. Anladım ki bir sorun var. Ben tembel değilim. Hep tembel ve maymun iştahlı olduğuma inansam da öyle olmadığını artık biliyorum. Bunun adına dikkat eksikliği deniyor. Kendimi etiketlemek değil mesele. Kafamda tüm yaşadıklarım, unutkanlığım, yetersiz hissedişlerim, üzüntülerim bir başlığa kavuştu sanki. Bunu çözmek için kolları sıvayacağım başka türlü olmayacak.
