hayatımın bambaşka bir evresindeyim sözlük. iyiyemi gide kötüyemi bilmiyorum.
36 yaşındayım. ve sanki ilk defa durup düşünüyorum. hiç durmamışım ben. hiç ne yapıp ne ettiğimi düşünmemişim sanırım.
son 10 gündür bir korku filminin içindeyim. heryer kapkaranlık. ve bu karanlığın içinde bir canavar var. beni de yemeye gelecek. içinde can arkadaşlarımın da olduğu bir çok insanı yedi. çığlıklarını duydum. günlerdir sürekli duyuyorum celladın uçurduğu kafaları.
çalıştığım şirket (dünya ve türkiyenin en büyükleri arasında) apar topar küçülmeye gitme kararı aldı. her gün bir birimi biçiyorlar. hangi gün hangi bölgeye çökecekleri belli değil.
10 gündür bekliyoruz. ben kesin kovulacağımı sağlam kaynaklardan öğrendim.
ilk 6-7 gün çok zor geçti. kredi borçlarımı düşündükçe dünyam kararıyordu. ama bunuda aştım. zaten iş de yapmıyorum artık. durdum.
iyiki de durdum. ne yaptığımı sorgulama fırsatı buldum. kendime kendimi dinleme fırsatı vermemişim ki ben hiç. ne yapıyorum? ne yapmak istiyorum? ben kimim?
kendi bildim bileli hayalim olan şeyi yapmayi planlıyorum artık. yapabilir miyim? başarır mıyım? zor olacak ama yaparım bence.
kendi unique tasarımlarımı yapabileceğim bir atölyem olsun ve onları satarak geçineyim. lamba, sehpa, tablo, çanta, takı... el işçiliği ile yapılacak şeyler. inşaat yapmayı, haftanın 6 gününü o aptal bilgisayarın başında geçirmeyi istemiyorum. reddediyorum bunu.
önce türkiye turu sonra dünya turuna çıkmak istiyorum.
bunları düşünecek zaman vermemişim kendime.
orta düzey yöneticilikten üst düzey yöneticiliğe yükselme hevesi dolmuş içime. iyide ben hırslı bir insan degilimki. bunu kim ne zaman soktu kafama? bana bunu ne zaman empoze ettiler??
bu boşluk ve durgunluk bana kendimi çözme fırsatı verdi. ben kendime neler yapmışım böyle?
