Çocukken içimizde olan birşeyler oluşturabilme istediğini uyglamaya döktüğümüz ilk olaylardandır. Bir kardan adamı tek başına yaptıktan sonra, bunu anne-baba ve arkadaşlarla paylaşmak, bak ama ne güzel yapmışım değil mi demek ne de keyiflidir. Hele bir de karın pek fazla yağmadığı şehirlerdeki arkadaşlara bu durumu anlatmak ve onların sana imrenmesini, seni kıskanmasını buram buram hissetmek bir çocuk için ne eşsiz anlardır.
Zamanla iki topun üstüste konulması yoluyla olusturulan kardan adam sizi çok kesmemeye başlar. Bununla birlikte kardan adamı iyice şekillendirme yoluna girilir: Kıyafetler giydirilir, yüzündeki taşların yeri değiştirilmek suretiyle ifade de değişiklik olusturulur, kardan kadın yapılır ve hatta yanına kardan kopek ve kedi yapılabilir*.
Zamanla hareket isteyen çocuk, kardan at ve eşek yapar. Eve kıçı ıslak olarak gelmesi, ebeveynler tarafından hos karşılmaması ve devamında hasta olarak yataklık olur. Bu yuzden kardan hayvanlardan uzun vadede yararlanmayı düşünmek yanlıştır.
sanat değeri katmak için yapılan bu ürünlerde eldiven kullanmamak lazımdır. Bu sayede cok iyi detay verilebilir. Ama kar bu, tabiatına yandığım şey soğuk.
(bkz: adam olsun da kardan olsun)
