Bize kalan insanlığa bırakmak
istediğimiz değildi
Binlerce fidan ektik halkın çölüne
Su vermediler eğildi
Bizim eskiden öfkelerimiz vardı.
Kızaran yanakları öpmeye utandık,
Sonra suç olmak girdi araya.
Bizim eskiden umutlarımız vardı.
Yıkılan duvarların gövdesine yaşlandık,
Sonra yanılmak girdi araya.
Bize kir bize pas bize tortusu kaldı.
Dostlar tükenip düştüler,
Yok olma korkusu kaldı.
Bizim eskiden gülüşlerimiz vardı,
Kırılan yüreklere öylesine dağıttık;
Sonra ağlama girdi araya...
Bizim eskiden öfkelerimiz vardı,
Tutuşan dağların seherine yar olduk,
Sonra vurulmak girdi araya.
Bize kan bize ter bize gözyaşı kaldı,
Yıllar çiğneyip geçtiler;
Yaşama telaşı kaldı.
