bugün annem ilk kemoterapisini aldı.
sonra saçlarını kestirdi.
benim bir parçam bugün öldü. yüreğimin bir köşesi koptu, o saçlarla beraber yere düştü.
1 ay önce 2.evre meme ca teşhisi kondu. erken sayılacak noktada yakalamışız dedi doktor.
1 aydır gerçek değildi benim için. bugün o kadar gerçekti ki, gerçek dışı bir deneyim gibi hissediyorum.
onun saçları kesildi, benim gözyaşım içime aktı.
insanın babası da yoksa, hayattaki tek ailesi annesiyse, en büyük acısı da annesi oluyor.
benim annem kanser oldu.
edit: şimdiden onlarca mesaj geldi! herkese çok teşekkür ederim. cevap hakkım
doldu :) ne güzel insanlarsınız siz.
