Ay çok doldum ya! Tuhaf insanlarla çalışıyorum, mutsuzum, yalnızım.
işveren benimle dost olabilmek için bir sürü şey yapıyor, alenen de söylüyor "dost olmamız çok önemli" filan diye. Hiç işim olmaz seninle diyemiyorum. çekip gitsem para lazım, gidemem. Tamam arkadaşlık dostluk güzel şeyler de ben bu adamı hiç sevmiyorum, hani hissediyorum da hiç sevemicem. Densiz biri, fazla hem de. Hoşlanmıyorum. Uymuyor kafam, burada çalışmam bile fazla absürt zaten, hâl böyleyken dost olabileceğimizi sanması, sevimliyi oynaması inanılmaz itici.
Ay sanıyor ki ileriki zamanlarda ne isterse hemen yapıcam, nah yaparım* medeni karpuz kılıklı herif.
Çok doldum ya, inanılmaz mutsuzum ve her daim yanımda. Kafayı yicem, susmuyor bi de. Bak duyuyorum içerden konuşuyor hâlâ. Sus a.k sus!
