yaşamımızın her bir dakikası ölüm ile yaşam arasındaki seçimdir. biz hayatta kalmayı seçerek bu hayatta başımıza gelecek olayların başlangıç noktalarını yaratmış oluruz. hayatta kalmayı , yüksek bir binadan aşağıya sanki yıllar önce sizi terk edip giden babanızı kucaklarmışcasına atlamayı seçmezsiniz çoğunlukla. bu seçiminiz yaşadığınız hayatın güzel olduğunu görmenizi sağlayamaz. aşağıya, sonsuz boşluk içindeki bir noktaya atlamak ...tüm bedeni yok edip , ruhu özgür bırakmak...bunu seçtikten sonra çok garip bir şey olur ve siz kucaklamaya çalıştığınız babanızın sizi tuttuğunu fark edersiniz, gözlerinizi açtığınızda. işte o zaman atlamamanın ne olduğunu anlarsınız.
kurduğunuz hayallerdeki som altından yapılmış evleri asla ve asla dokunduğunuz andan daha iyi hissedemezsiniz. o dokunuşunuz bir hayatın içine girmiş olduğunuzu, artık hissedebildiğinizi gösterir. işte o anda zenginliği tadarsınız ve eskiden fakir olarak yaşadığınız günleri anlamlandırırsınız. işte o zaman fakirliğin ne olduğunu gerçekten anlarsınız, gerçekten...
not: sadece zenginliği tatmış olanlar çok çabalamazlarsa asla zenginliğin ne demek olduğunu anlayamazlar zira malikaneden çıkmayıp da bunu anlamak oldukça güçtür. tek yol halka karışmaktır ki bu yol da üstün gözlem yeteneği ve araştırmacı ruh ister.
