"amino" terimi, Yunanca ammoniacos= NH3 kaynağı olan, ilk kez Libya’da keşfedilmiş keskin kokulu bir reçineden türetilmiştir.
aminoasitler, proteinlerin komponenti olan rölatif olarak küçük moleküller ya da yapı taşlarıdır. Standart olarak yaşamsal organizmalarda 20 adet aminoasit tanımlanmıştır. Kimyasal açıdan aminoasitler merkezî karbona (alfa) bağlı bir amino grubu (-NH2) ve karboksil grubuyla (-COOH) birlikte değişken radikal gruba sahiptir. Alfa karbona bağlı amino ve karboksil grupları, peptit bağlarıyla daha büyük zincirler ve ileri katlanmalarla üç boyutlu spesifik proteinleri meydana getirir. Oluşan zincirdeki amino asitlerin farklı doğaları, zincirin ve üç boyutlu yapının kendine özgü bir hâl almasını, dolayısıyla sentez edilen proteinin kendine özgü işlevlere sahip olmasını sağlar. Bu aminoasitler apolar, polar, hidrofilik, hidrofobik, siklik radikal gruplu, asit ya da baz olabilir. Tüm bu kimyasal nitelikler, aminoasit zincirlerini ve proteinleri fonksiyona özgü kılar. Aminoasitler, sentez esnasında spesifik transfer RNAlar (tRNA) ile sentez bölgesine hücrenin çeşitli yerlerindan taşınır ve messenger RNAlar (mRNA) tarafından özel bir kod ile sekanslanır, polipeptitler oluşturulur. Ribozomlar tarafından katalizlenen translasyon süreciyle ve sentezlenen farklı polipeptitlerin birleştirilmesiyle spesifik proteinler oluşturulur.
Aminoasitler, sağ-elli (D-form) ve sol-elli (L-form) olmak üzere iki antimerik formda bulunabilir. Yaşamsal organizmalarda sentezlenen proteinlerde aminoasitler sıklıkla L-form olarak yer alır; ancak aminoasitler rasemizasyon adı verilen bir prosesle D-forma da dönüşebilir. Hem sağ-elli hem sol-elli molekülleri barındıran molekül karışımına rasemik karışım adı verilir. Rasemizasyon, bazı kitaplarda epimerizasyon olarak da geçmektedir. Rasemizasyonda moleküllerin farklı ayna görüntülerine dönüşme hızı kestirilerek molekülün yaşı ve tarihlenmesi hakkında bilgi edinilir.
