neden yalnızım düşüncesidir. sadece duygusal anlamda değil birkaç gündür fiziksel olarakta hep yalnızım. evde yalnızım işte yalnızım. işteki yalnızlık bu uyanık ( ipne diyecektim de arkalarından sallamış olmayayım ) mesai arkadaşım olan ibişlerin neredeyse tamamının bayram tatili ile izinlerini birleştirmesi ile oldu. ulen ofis bomboş. sinekler bile beni tek görüp "yok aga bu kamil tek başına girmeyelim hiç buraya değmez" deyip geri dönüyorlar camın önünden.
allah kimseyi yalnızlık ile imtihan etmesin. hem duygusal hem böyle ev-iş mevzularında. cumartesiye kadar keçi sakallarım çıkacak gözümde o tek göze takılan gözlükler var ya onlardan belirecek filozofa bağlayacağım düşünmekten. sessizlik sükunet iyi ama fazlası zararmış.
