döviz kuru eninde sonunda bir dengeye gelir ama gelene kadar en hayati tehlike enflasyondur. hatta dikkat edilmezse hiperenflasyondur.
diyelim dövizle borçlanamıyoruz. o zaman ne kadar döviz geliri elde edebiliyorsak (ihracat ve turizm) o kadar döviz harcayabiliriz. bazı ithal edemediğimiz mallarda yokluk yaşanır.
ama eş zamanlı şu olur: işler kesat olduğu için şirketler kar edemez ve dolayısıyla devlet vergi alamaz ve dolayısıyla harcamalara parası yetmez. bu durumda geliri kadar harcama yapar--bazılarımıza maaş veremez. veya merkez bankasından borç alır yani para basar ve eksik gelirini bastığı parayla telafi eder.
bu durumda bir yandan yapılan ihracat nedeniyle yurt içinde satılan mallaın azalması, diğer taraftan gelen turistlerin de yurt içi malları tüketmesi nedeniyle yurt içinde tüketilecek mal miktarı azalır. yani aynı para daha az malı kovalamaya başlar. bunu sonucu fiyatlar genel seviyesinin artmasıdır. yani enflasyondur. devlet hababam para basarak gelir yaratmaya başlarsa enfllasyon hızlanarak hiperenflasyona dönebilir.
bu nedenle para basarak "fiktif gelir" yaratma yoluna asla sapılmamalıdır.
