bir çok insanda, özellikle entellektüel bir kimlik taşıyan / taşıdığını iddia edenlerde, iç çelişkiler yaratan şarkıcı-müzisyen.. varlığını televole, müslüm gürses, bilmemneli meyhaneler, lahmacun gibi kavramlarla aynı kategoriye koyabiliriz.. kimse dinlemez, izlemez, gitmez, yemez ama herkes ne hikmetse canavar gibi bilir..
özellikle mürekkep yalamış, ağır kitaplar okuyup, derin müzikler dinleyen, caz festivali, bağımsız film, bienal type of kişilerde dengesizlik yaratmaktadır.. fısıldayarak, nerdeyse özür dilercesine "nil'i sevdiklerini" beyan eden bu kitle, bu beyanatlarını da ancak çoook samimi olunan bir ortamda ve içlerindeki "ay en çılgın" ya da "en large" arkadaşın "valla ben seviyorum bu şarkıları, umurumda da değil" demesiyle rahatlayarak dile getirebilmektedirler.. nil popüler kültürün çoook belirgin örneklerinden biri olması itibariyle entelijansiya içinde tü kaka olmaya mahkumdur, gizli gizli evde dinlenecek, kasedi torpido gözünün en dibine sıkıştırılacak (ön taraflara jan garbarek, jay jay johanson, limp bizkit filan koymak icap etmektedir), ve toplum içinde şarkılarıyla en acımasızından dalga geçilecek bir kişidir.. en fazla giydiği, kısmen kendi tasarımı olan kıyafetler, konsept üzerine kurulu albüm mantığı gibi "feature"larından ötürü hoşgörülebilir ama o kadar..
ama müzikal anlamda "cık cık cık" o ne ööle yok meyve tabakları, yok kekler.. sunay akın elma kurdundan bahsettiğinde bu naif ve sevimlidir ama nil elmanın kendisinden bahsettiğinde saçma..
