Eskişehirspor'un başındayken kamp yaptıkları otelde bir konser organizasyonu düzenliyorduk. Neyse biz sadece kendi biletli müşterilerimizin biletlerini dağıtıyoruz, futbolcuların ve hocanın da bileti var ama bizde değil. Onun için otel görevlisi bir kişi ilgileniyor.
Bunlardan birileri sürekli gelip isim sorgulatıyor ama eskişehirspor çalışanı ya da işte futbolcusu olduğunu söylemiyor (o zaman çok ünlü futbolcuları yoktu) biz de kendi misafirimiz sanıp neden bileti yok derdine düşüp dakikalarca uğraşıyorduk ta ki eskişehirspor kadrosundan birileri olduğunu anlayana kadar. Derken akşama kadar 15-20 kişiyle bu şekilde uğraşıp biletlerinin bizde olmadığını, oturacakları yeri x kişiden öğreneceklerini defalarca anlattık.
derken akşam saatlerinde bir adam geldi ama biz inanılmaz yoğunuz kafamı kaldırıp yüzüne bile bakamıyorum. "Eskişehirspor'un biletlerini verir misiniz?" dedi. ben de artık söyleyeceğim cümleyi o kadar çok tekrarladım ki hiç kafamı kaldırmadan sizinle x kişi ilgileniyor bu biletler otel misafirlerinin bileti diye söyledim, tekrar burada yok mu gibisinden bir şeyler söyledi, tekrar söyledim, biraz sert yaptı, artık tahammül sınırımı doldurdum ve ciddi ciddi azarlar gibi biletlerinin bizde olmadığını x kişiden alacağını sert bir şekilde söyledim. tabi bu esnada kafamı kaldırdım ki bu kişi Rıza çalımbay'mış. Adam biraz sinirlendi ama efendi ve sakin bir kişilik gerçekten, hiçbir şey demeden peki dedi gitti.
valla burayı okur mu, o günü hatırlar mı bilmiyorum ama sonra üzüntü duymadım değil ama bana da hak verir sanırım.
Bir de buna benzer bir muhabbet ali gültiken ile oldu, o da çok efendi, naif bir insan.
