darren aronofsky adlı yahudi yönetmenin az bir bütçeyle çektiği siyah beyaz oluşunun yanında karmaşık sahne düzenleri ve kamera açılarıyla bir sanat filmi havası veren bağımsız varoluşçu bir film.
Yönetmenin senaryoyu içselleştirmesinde sanırım etnik kimliği de etkili olmuş.
Filmin hikayesine dair birkaç kişisel çıkarımım
Matematik sadece bir bağlam olarak kullanılmış bundan hareketle felsefik derinlikte Max Cohen adlı karakterimizin varoluşa dair arayışları gösterilmek istenmiştir. Hiçbir arayışta sakinlik söz konusu değildir sınırlar ya hiç çizilmemiş ya da çok uzaktadır. Sakinlik olsa olsa başlangıçtadır.
Başlangıç noktasından uzaklaştıkça sakinlik dinginlik artık söz konusu olmaktan çıkmıştır ve Psikolojik bağlamda ruhsal bunalımlar deneyimlenebilir. Yönetmen tüm bu süreçleri başarılı bir şekilde bir muğlaklık içerisinde işleyerek filme bir gerilim duygusu da katmış.
Bunun yanında yönetmenin felsefik başka bir kaygıyla dikkat uyandırmak istediği fikir: arayış sonsuz bir döngü olarak mı değerlendirilir, Yoksa bir yerlerde bu döngü bozulur mu? Şeklindeki sorulara cevap verilmesiyle kendini var eder.
filmin kendi cevabını ise içindeki alt metinlere hatta özellikle son sahneye dikkat ederek bulabilmek mümkün.
Sonlara gelirken unuttuğum; Yahudiler ve wall streetçiler var bir de bir sahnede duyulan ezan sesi.
onlara da kısaca değinip bitirelim. Yahudi ve borsacıların hikayedeki varoluşları sanırıım karakterimizin varoluşuyla bir bağlantı içerisinde açıklanabilir. Filmde bunu görebileceğiniz noktalar bolca var. Bu bizi aynı zamanda politik ve ideolojik dinamiklere de götürür bu sebeple burada noktalayalım. Ezana
