bu filmin en duygusal anı son sahnede liam nelson ın yüzüğü eline alışıyla başlar. elinden birden düşen yüzüğü yerden telaşla almaya çalışır. ve alıp kalktığında birden aslında ne kadar da az yaptığını düşünür.
-spoiler-
i could have got more.. i could have got more..
daha çok para kazanabilseydim.. çok çok fazla parayı savurup harcadım.. hiçbir fikrin yok,sadece biraz daha..
arabaya dönüp bakar, arabayla kaç kişiyi kurtarabileceğini sorar, ceketindeki altın rozetle daha kaçını kurtarabileceğini.
ve sona geldiğinde
i could have got.. one more person.. and i didnt! deyip salya sümük ağlamaya başlar.
film boyunca çalışan yahudiler sadece ‘more’ olmaktan yani şey olmaktan çıkar ve person(kişi) olur. bu bence bir insanın insan olma yolunda attığı en büyük adımlardan biridir.
zannımca liam hayatının en iyi rolünü bu sahnede yapar. filmin kendisi yahudi lobisi işidir değildir bilmem. yahudiler için de izlemedim ancak bu filmdeki o duru ve ince işçilik onu hakettiği yere koymuş, ve alttaki linkteki sahneyle hafızalara kazınmıştır.
