"bir yol aradım bazen kendime
hep hüzün var elimde" dizeleriyle gizli - veya bazen belirli - öznelerin elinde köle olanların kolay kolay mutluluğa erişemeyeceğini hatırlatan, girişiyle dinleyeni ister istemez hüzün manyağı yapan, her notada biraz daha kendinden geçiren yavuz çetin şaheseri.
