Şey bazı çevreler bunu her söylediğimde kızıyor ama yine de dudağım büzük bir vaziyette ifade etmek isterim ki sartre dualisttir. Fakat descartes gibi ötekine indirgenemez iki tözcü dualist değil veya epistemolojik anlamda da değil. Tamam, biraz transendental idealizm etkisinde de kaldı ama bu kantçı anlamda değil, brentano'dan ve Husserl'den heidegger dolaylı etkilenmesinden ötürü. Onun dualizmi eleştirisi epistemolojik bağlamda fakat tezahürü ontolojik, varoluşçu anlamda olan bir dualizm.
Bir de şu herifi varlık ve hiçlik kitabını okumadan felsefesiyle anlatmaya çalışmazsak memnun olurum. Herhangi birisine yönelik söylemedim, genel.
