olası çözümlerinden birinin, bir çok ateistin bile yakasını bırakmayan "din mantığı(!)yla" düşünme hastalığı sebebiyle gözardı edildiği paradokstur.
din mantığı(!)na göre her şeyin arkasında muhakkak bir "amaç", o "amaca" ulaşmak için yollar veya olasılıklar olmak zorundadır.
evet, evren tahayyül edilemeyecek kadar büyük. söz konusu büyüklük diğer gezegenlerde canlılar, hatta bilinçli canlılar, hatta bizim teknoloji seviyemize ulaşmış ve hatta aşmış canlılar olmasını "neredeyse" zorunlu kılıyor.
varsayalım ki bu zorunluluk noktasında yanılmıyoruz, haklıyız. peki evrendeki yıldız sistemleri ve hele hele galaksiler arasındaki devasa boşlukları aşmak için fiziki imkanlar olduğunu, eğer ki fiziki imkan varsa, o imkandan yararlanacak teknolojinin keşfedilebilir ve uygulanabilir olduğuna bizi neredeyse emin kılan nedir?
belki fizik yasaları kapsamında böyle bir imkan yok. ne kadar araştırırsak araştıralım yok. veya var ama o fiziki imkanı değerlendirecek bir teknoloji icat etmek mümkün değil.
velhasıl evren çok büyük olsa bile, illa bir maksadı olmasını ve o bizi maksada götürecek imkanların var olmasını, galaksiler arasında halay çekebilmemiz, diğer akıllı canlılarla temas kurup, yıldız savaşları olayına girme imkanımız olmasını zorunlu kılan bir şey yoktur belki de..
şahsen böyle düşünmeyi sevmiyorum ama neden olmasın?
