Bisiklet sürmeyi tek başıma öğrendim küçükken. Öğrenirken o kadar çok düştüm ki her düşüşümü ve her düşüşün verdiği acıyı hatırlarım. Derken geçen gün bisiklet kullanırken saçma bir şekilde yine düştüm, düştükten sonraki o hissiyat, dizimde ve dirseğimde hissettiğim acı o kadar tanıdık geldi ki. Çocukluk işte... ama farkettim ki artık utanmıyorum düşmekten. Yaşlılık işte...
