Burada neredeyse bir ömür tükettim sayılır. Şunu çok rahatlıkla söyleyebilirim: Buranın insanı dünyada bulunmaz! Çöplerini yerlere atarlar. Parkta yere çöpünü atarak çekirdek çitlerler. Ancak evlerinin/dükkalarının önünde çöp konteyneri dursun da istemezler. Bu yüzden var olan konteynerleri derhal çevrelerinden uzaklaştırırlar. Halbuki her gün toplanır çöpler. Kokusu bir metre ileriye gitmez. Ancak cennetin nurundan yapılmış mümtaz şahsiyetlerdir onlar, 1 kilometre ötelerindeki havaya dahi çöp kokusu bulaşsın istemezler! Sokakta bağırarak konuşurlar; siz yoldan geçerken pencerelerinden yola doğru tırnaklarını keserler. Yaz geldi mi insanlar rahatsız olurmuş-olmazmış hiç dinlemezler; Düğünlerini, sünnetlerini, kupalarını, kutlamak için sık sık araba konvoyları oluşturup, dolaşırlar. Arabalarının kornalarına basmakta hiç bir sakınca görmezler. Hatta o kadar rahatlar ki ben bile şaşırıyorum. "Bu rahatlık nereden geliyor?" diye. Ne diyeyim? Medeniyet başka bir şey... izmir'e geldim medeniyeti ben burada gördüm!
