Bende aşırı fazla olan ve biraz da farklı tezahür eden şey. Yani sadece insanı insandan kıskanmak değil; düşüncesinde yer edenlerden ve dahi cansız olduğunu kabul ettiğimiz nesnelerden bile kıskanmak. Sahip olmak üzerine ihtimamımdan değil de biricik ve bulunduğu her hususta yek olmak için. Rahatsız edici olduğunu bilsem de insan önce düşüncesiyle sevmeli, konumlandırmalı ve ilgilenmeli yoksa pratikte üzerine yönelim gösterilmemiş herhangi bir eylem önem taşımıyor benim için. istediğim sadece varlığımın dahil olduğu her bağlamda tek olmak. Kendini beğenmişlikten değil, benim gözümde ilişkiler böyle olmalı. Dışarıda bir hayat vardır ama yer bellidir. Bu yüzden samimiyetsizlik sadece içten olmamakla alakalı değil.
