hoş olmayan ölüm. dindar ve inançlı bir insanim, intiharin dindeki yerini de biliyorum, ama annemin üzülmeyeceğini bilsem ederdim herhalde.
çünkü dünya hassas kalpliler icin cehennemdir.
hayvan eziyetleri, cocuk tecavüzleri, insan katliamlari ve hayatındaki bazı siktiri boktan insanlar.. bunlar beni cok derinden etkiliyor. ya ben gece köpekler havlayinca "bi derdi mi var acaba" deyip üzülen, bilinmezden gelen kedi sesi duyunca sokaga cikip arayan insanim. halbuki kopektir havlar, kedidir miyavlar di mi be amk kizi. benim bu kalple bu skindirik dunyada ne isim var diyorum yani genelde.
sanirim merhametimin ve vicdanimin bi tık eksik olmasini isterdim.
gecen bi cafede calisan garsona "abi buranın en iyi nargile cafesi neresi?" diye sorduk, "abi tiryaki diye bi yer var yani ben burda calisiyorum ama hanımımı oraya götürüyorum." dedi boyle hafif utangaç gulusuyle. gittik, diyorum hanim ne alaka? meger yavrum nargile kismini anlamamis normal dumduz bi aile caybahcesine yonlendirmis bizi.. o an ne üzüldüm, biz itlik serserilik pesindeyiz garibanim ne anlamis da nereye gondermis bizi. hanimiyla geliyormus bi de kiyamam..
buna biraz aglamistim mesela.
dur simdi bunlari yazinca ben de bastan bi okudum,isin aslı biraz degisti.... bence ben biraz malım ya.
bildiğin dümdüz salağım amk. keriz ya. hassas falan degilim bence.
