mutluluk paylaşılmadığı zaman gerçek değildir temasını etkileyici bir anlatımla işleyen film. gerçek bir hikayeden uyarlanmış olması, etkileyiciliğini daha da fazla artırıyor tabi. film boyunca oğuz atay'ın günlüğüne başlarken yazdığı, "canım insanlar bana bunu da yaptınız" cümlesi dolandı durdu aklımda. gerçi oğuz atay'ın yabanı soyut bir yabandı, ama alexander süperberduş'un dünyaya küskünlüğüyle selim ışık'ın isyanının kesişen noktaları yok değil. elbette louis althusser'in de dialar arasında saydığı aile kurumuna yöneltilen eleştiriler de dikkate şayan. aile tarafından verilen ideolojinin koskoca bir yalan olduğunu anlamak bazıları için ağır olabiliyor. bence kaçışın tüm nedeni mutsuz aile değil, ama önemli bir parçası sayılabilir. özetle bittikten sonraki sabah işyerine yürürken bile müziği ve ruhuyla içimi dolduran bir film.
