düşüncelere daldığım andır.
yaşadığım günü ayrıntılarına kadar düşünürüm, yolda gördüğüm citroen'in plakası ne idi, mezarlıkta okuduğum isim ne idi, eve çıkarken hangi şarkıyı dinliyordum, bugün onunla nasıl konuştum...
her gece kendime rapor tutarım, 'bugün bunu dedim kalbini kırmış olabilirsin, aa bugün bunu dedim şahane güvenini kazandırabilir bu söz' gibi.
ihtiyacım var, yarınımı çünkü dün bıraktığım ilerleyişin devamı gibi yaşıyorum.
çünkü bazen, bilinçsiz bir şekilde istenmeyen sözler ve kalp kırabilecek cümleler kullanabiliyorum, farkında dahi olmadan, ya da bazen yanlış anlaşılıyorum.
o yüzden bunu yapıyorum, bilincimi açmaya çalışıyorum, lap lap konuşmak yerine, 'ne demeliyim' diye düşünüyorum. düşünmeden konuşma yapılmamalı, yapmamalıyım.
